1/12/2004
Asturnews

Los estudiosos aconceyaos n’Uviéu reclamen un inventariu y más promoción pa los horros

El congresu debate la diferencia ente restaurar y recuperar y alerta de l’empeoramientu de la calidá na maera de castañal
Redacción

Un inventariu precisu, midíes afayadices de recuperación y más promoción. Los espertos aconceyaos nel primer congresu monográficu sobro l’horru asturianu, que se pieslla güei, reclamen una intervención más activa de les autoridaes públiques pa conservar, recuperar y da-y puxu al singular graneru eleváu como elementu cultural asociáu a la identidá d’Asturies.

Modelos de pegollos, nel vestíbulu del auditoriu

Amás de proponer la ellaboración d’un catálogu d’horros, participantes na xuntanza debatieron esta mañana la diferencia ente la simple igua o restauración de los graneros autóctonos y la recuperación global d’eses construcciones acordies con planes precisos pa reforzar tanto la presencia d’horros nel Principáu, como el respetu d’estos graneros a los cánones tradicionales de construcción.

Nel congresu, que tuvo la so sé de sesiones nel Auditoriu ’Príncipe Felipe’, n’Uviéu, asoleyóse amás l’empeoramientu de la calidá de la maera de castañal, ún de los materiales emplegaos pa edificar los horros y qu’anguaño sufre estremaes enfermedaes qu’obliguen a marafundiar gran parte de la maera valtiada en monte, que tien un preciu n’orixen d’hasta 90 euros por tonelada.

Nes dos xornaes de comunicaciones y alderiques, los participantes na xuntanza monográfica llanzaron, ente otres propuestes, la promoción del horru como elementu identitariu del Camín de Santiago pel norte, la recuperación combinada cola innovación y, mui especialmente, l’exame con criterios comunes de los alredor de 15.000 horros qu’hai n’Asturies pa plantegar midíes d’impulsu.

Protexíu de forma especial na Llei de Patrimoniu, singular na so estructura de maera, orixinariu del sieglu XV y símbolu antañu de la prosperidá agrícola d’Asturies, l’horru ye la construcción tradicional ’viva’ más presente nos pueblos y aldegues del Principáu, escluyendo les propies viviendes.